William Sweetlove

William Sweetlove is een postmodernistisch kunstenaar die vooral sculpturen maakt. In zijn werk wordt de spannende verhouding tussen het eeuwige en het tijdelijke blootgelegd en uitgediept.

Vanuit een fascinatie voor fossielen ontstond bij Sweetlove de onderzoeksdrang naar het bewaren van herinneringen en verhalen. Hij beschouwt momenten en herinneringen als fossielen in ons hoofd. De ontdekking en commercialisering van polyester, inspireert Sweetlove om allerlei dagdagelijkse voorwerpen in te smeren en zo te bewaren voor de toekomst. Zo maakt hij kunstvoorwerpen met broden, groenten en modekledij, allemaal dingen die symbool staan voor tijdelijkheid. Ook neemt hij foto's van hemzelf en vooral zijn grootmoeder die als een actrice allerlei taferelen uitbeeldt die ze voor de eerste keer in haar leven doet. Nadien werden de prenten ingesmeerd met resin plastic en begraven in houten kistjes. Tien jaar later werden deze door archeologen weer opgegraven.

Sweetlove ziet plastics als eeuwige producten die zijn ontstaan vanuit fossiele brandstoffen. Hij vindt het dan ook belangrijk dat er kunst wordt van gemaakt in de plaats van wegwerp producten. De plastic-soup in de oceanen en de milieuproblematiek in het algemeen, worden zo een kernthema in zijn artistiek betoog. Hij maakt beelden van (gerecycleerd) plastic met als hoofdthema's klonen, water- en voedseltekort. Met schoenen of laarzen aan en een plastic fles op de rug staat een leger honden, pinguins of olifanten klaar om de wereld te bevoorraden met drinkwater. Niet alleen plastic is voor de eeuwigheid, maar ook het gerecycleerd brons van de olietankers die de aarde rondreizen gebruikt hij om bijvoorbeeld dure handtassen te maken die groenten mee te dragen: de echte luxeproducten van de toekomst.

William Sweetlove is internationaal gelinkt aan de Cracking Art Group. Een groep kunstenaars die wereldwijd grote projecten opzetten met kunststofbeelden. Cracking Art verwijst naar de kraaktorens die nodig zijn om aardolie te raffineren. Sweetlove en Stijn Coppejans hebben een samenwerking die teruggaat tot voor 2010.